Με την καταγραφή ενός αιτήματος τηλεφωνικά, με μαιλ ή δια ζώσης, ακολουθείται συνήθως μία αξιολόγηση του παιδιού, παρουσία των γονέων, προκειμένου να διαπιστωθούν, να αιτιολογηθούν και να αποσαφηνιστούν οι ενδεχόμενες δυσκολίες και τα ελλείματα που παρουσιάζονται στους διάφορους αναπτυξιακούς τομείς (επικοινωνία, ομιλία, κινητικότητα, μαθησιακή επίδοση, συμπεριφορά, αντίληψη κτλ). Αυτή η πρώτη συνάντηση, κρίνεται ιδιαίτερα σημαντική, εφόσον καθόριζει συνήθως την αναγκαίοτητα ή όχι μιας θεραπευτικής παρέμβασης. Αν όχι, ακολουθούν και περισσότερες συναντησεις προκειμένου να εκτιμηθεί περαιτέρω η συνολική εικόνα του παιδιού.

Οι γονείς έχουν τη δυνατότητα να παρατηρήσουν κατά την αξιολόγηση, την συμπεριφόρα, την επικοινωνία, την συνεργασία και την αντίηψη του παιδιού με βάση τη χρονολογική του ηλικία και έτσι να καταλήξουν από κοινού με τον ειδικό στο “τι συμβαινει”, “γιατί συμβαίνει” και κυρίως “πως μπορεί να βελτιωθεί”.

Η παρατήρηση της κλινικής εικόνας του παιδιού, η συμπλήρωση ερωτηματολογίων από τους γονείς, η χρήση θεραπευτικού και εκπαιδευτικού υλικού αλλά και η χορήγηση σταθμισμένων αξιολογητικών τεστ και εργαλείων διευκολύνουν τον θεραπευτή να δώσει τις απαιτούμενες απαντήσεις στις ερωτήσεις και ανησυχίες των γονέων.

Σε πολλές περιπτώσεις κρίνεται απαιραίτητη μια τηλεφωνική επικοινωνία με το σχολικό περιβάλλον ή τον ιατρό που
παρακολουθεί το παιδί έτσι ώστε να σχηματιστεί μία πιο ολοκληρωμένη εικόνα.

Τέλος από την παιδοψυχιατρική εξέταση ή την ψυχολογική εκτίμηση του κλινικού ψυχολόγου δίδεται στους γονείς μία
διάγνωση του παιδιού, δηλαδή μία αναφορά της διαταραχής στην όποια εμπίπτουν οι συγκεκριμένες δυσκολίες όπως και σε ποια νοσογραφική κατηγορία ανήκουν.